Ένα έργο αληθινό πείραμα, ένα έργο ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση, ανάμεσα στο θέατρο και στην πραγματικότητα. Οι θεατές μέρος του πειράματος.
Ο θεατρικός τίτλος Lebensraum, ή στα ελληνικά Ζωτικός Χώρος, εστιάζει στη σημασία του μυαλού, του εσωτερικού μας κόσμου και πώς τον διαχειριζόμαστε. Αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο εκχωρούμε ή προστατεύουμε αυτόν τον χώρο και τη δύναμη που απορρέει όταν κάποιος καταφέρει να επικρατήσει στην εσωτερική μας σφαίρα, είτε αυτή αφορά ένα άτομο είτε μια ομάδα ανθρώπων.
Κατά τη διάρκεια της ερμηνίας ακούμε τον χειριστή (Βασίλη Κανελλόπουλο να λέει στον παίκτη (Βερόνικα Αργέντζη): « Οι θεατές είναι μαθημένοι όταν γίνονται φόνοι…να μένουν σιωπηλοί».
Πόσο ρεαλιστική είναι άραγε αυτή η φράση στην σύγχρονη κοινωνία;
Χθες πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα της παράστασης στο θέατρο Αθήναιον. Ακολουθεί συνέντευξη των ηθοποιών και του σκηνοθέτη στο Ράδιο Θεσσαλονίκη και την Βάσια Γκανάρα
Παρακολουθήσαμε μια παράσταση βασισμένη σε ένα αρκετά δύσκολο κείμενο του Θανάση Τριαρίδη, με πολιτικό υπόβαθρο, κάτι που σπάνια βλέπουμε πια στο θέατρο. Σαν θεατής δεν μπορεί να μην νιώσεις προβληματισμό. Θέλατε να προβληματιστεί το κοινό;
«Είναι πολύ σημαντικό η τέχνη να προβληματίζει, να καταγγέλλει όπως λέω συχνά και να αφυπνίζει. Το έργο είναι πολιτικό, περνάει πολλά μηνύματα , έχει απεύθυνση στο κοινό, στους θεατές αλλά και σε όλη την ανθρωπότητα. Ουσιαστικά είναι κάτι που μπαίνει μέσα σου και σε κολλάει στον τοίχο.
Ο Θανάσης Τριαρίδης λέει ότι ένοχοι δεν είναι μόνο αυτοί που διαπράττουν τα εγκλήματα, ένοχοι είναι περισσότερο αυτοί που βλέπουν τα εγκλήματα και δεν αντιδρούν, το ένοχο σιωπηλό κοινό. Όσο παραμένουμε δηλαδή σιωπηλοί, δεν είμαστε άπλα συνένοχοι αλλά ένοχοι απέναντι στα εγκλήματα της ανθρωπότητας. Όλοι έχουμε μια φωνή, μια φωνή μπορεί να φέρει και μια τρίτη και μια τέταρτη, όπως έγινε για παράδειγμα με το #METOO. ‘’Σταμάτα να είσαι σιωπηλός βγάλε μια κραυγή’’, αυτό είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που περνάει το έργο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης της παράστασης Αντώνης Καραγιάννης.
Με την «φωνή», με την «κραυγή» και με τον αγώνα όπως λέει και ο κ. Καραγιάννης , πιστεύετε πράγματι ότι μπορεί να επέλθει η αλλαγή προς το καλύτερο;
«Όταν μας συμβαίνουν πράγματα, αυτό πιστεύω εγώ, είναι προς το καλό. Όπως λέει και ο Τριαρίδης στο έργο και η ηρωίδα που υποδύομαι, πιστεύω στην καλοσύνη των ανθρώπων. Όταν συμβαίνει κάτι, ο άνθρωπος απέναντι σε αυτό που συμβαίνει δεν στέκεται σιωπηλός αλλά ούτε σαν φωνή άπλα παίρνει μέρος σε μια δράση, ωστόσο μέσα από τις κινήσεις του, με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στο σπίτι στου, στην κοινωνία, στους φίλους του, στη δουλεία του, έχει ένα λόγο. Σήμερα εμείς αυτό τον λόγο έχουμε μάθει λιγάκι να τον γράφουμε, να τον επικοινωνούμε μιντιακά. Αισθάνομαι ότι είναι ο καιρός και η στιγμή να γίνει κάτι πέρα από αυτό, χωρίς να πιστεύω ότι και αυτό δεν συμβάλει φυσικά, απλώς ας μην μείνουμε μόνο εκεί, ας γίνεται πράξη, ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί, στον στενό του κύκλο», τονίζει από την πλευρά της η γνωστή ηθοποιός Βερόνικα Αργέντζη.
«Ναι το θέατρο μπορεί να καταγγέλλει, ασπάζομαι αυτό που λέει ο Αντώνης, αλλά μένω στο δεύτερο που λέει, ότι είναι δηλαδή μια ανάταση ψυχής και κάπου αυτό πρέπει να οδηγήσει. Ακόμη και ένας να προβληματιστεί και να αντιδράσει είναι κέρδος», σχολιάζει η ίδια.
Βασίλη γιατί πρέπει ο κόσμος να δει την παράσταση;
«Ο κόσμος πρέπει να δει την παράσταση για πάρα πολλούς λόγους. Είναι ένα εκπληκτικό κείμενο. Στην αρχή όταν μου το έστειλε ο Αντώνης ήμουν αρνητικός, γιατί νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να δει περισσότερο κωμωδία, αλλά είναι τόσο δυνατό κείμενο. Θέλουμε να το επικοινωνήσουμε αυτό το πράγμα. Πρέπει να πάρουμε μπρος. Ο ζωτικός μας χώρος έχει σβήσει και δεν το έχουμε καταλάβει, δεν έχουμε πάρει μυρωδιά, έχει γίνει τόσο μεθοδευμένα, τόσο ωραία, τόσο γλυκά. Βλέπουμε τον κόσμο που φτάνει σημείο να ‘’πνίγεται’’ και να αντιδρά βίαια. Όλη αυτή η βία είναι ‘’καμπάνες’’, μας έχουν φάει τον ζωτικό μας χώρο και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε», λέει από την πλευρά του ο ηθοποιός Βασίλης Κανελλόπουλος, τονίζοντας τον επίκαιρο χαρακτήρα της παράστασης.
Το τελευταίο διάστημα είδαμε νέους αλλά και καταξιωμένους ηθοποιούς να βγαίνουν στον δρόμο, δίνοντας τον δικό τους αγώνα για την αναγνώριση των σπουδών τους. Τι λέτε εσείς στα νέα παιδιά;
«Εγώ τα θαυμάζω τα νέα παιδιά και το λέω συνέχεια αυτό. Τα θαυμάζω για το πόσο ασκημένα είναι, για την παιδεία τους , για την ηρεμία τους, την ψυχική ηρεμία, γιατί όταν συμβαίνουν τόσα γεγονότα κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικά σε μια χώρα, όπου τρίζουν θεμέλια, πραγματικά κάνουν πολύ μεγάλο αγώνα για να επιβιώσουν, είμαστε μαζί τους και φυσικά να βγουν στο δρόμο και δέκα και 50 και 100 φορές. Θέλει πολύ παίδεμα η δουλεία μας, δεν είναι μια ψυχαγωγία έτσι απλή, ανεβαίνεις δηλαδή στη σκηνή και λες κάποια λόγια, λες μια ιστορία, έχει έναν κόπο από πίσω, όλες οι εργασίες έχουν έναν κόπο. Δεν είναι κάτι έξω από την εργασία το να είσαι ηθοποιός»
Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικείς τόσο ο Βασίλης όσο και η Βερόνικα συνεχίζουν να στηρίζουν και να δίνουν μέσα από την δουλειά τους τον δικό τους αγώνα για την πόλη. Ερωτηθείς λοιπόν για το τι θα ήθελαν να αλλάξει στην πόλη, απαντούν:
«Πατάς ένα πολύ ευαίσθητο κουμπί μου με αυτή την ερώτηση. Ασχολούμαι με την πόλη ως ενεργός ηθοποιός στη Θεσσαλονίκη από το 2008-2009. Θα θέλαμε η Θεσσαλονίκη να αγαπήσει παραπάνω το θέατρο. Είναι και ο λόγος που ξεκινήσαμε την παράσταση από εδώ. Πρέπει η Θεσσαλονίκη να πάρει πράγματα πάνω της. Πάντα έδινε η Θεσσαλονίκη, μυαλά, καλλιτέχνες, μουσική, θέατρο και δίνει. Δεν γίνεται να μην στηρίζει τα παιδιά της. Δεν γίνεται να περιμένουμε ανθρώπους από την Αθήνα, από το εξωτερικό για να μαζευτούμε. Είναι και ένας δικός μας αγώνας αυτός, να ‘’σκουντήξουμε’’ και εμείς , να δώσουμε σε αυτήν την προσπάθεια, να ξεκινήσει και να πάρει μπρος η Θεσσαλονίκη», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Βασίλης με την Βερόνικα να συμφωνεί.
Το έργο θα παιχτεί για ακόμη πέντε παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, προτού συστηθεί στο θεατρικό κοινό της Αθήνας καθώς και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Lebensraum/ Ζωτικός χώρος
Θέατρο Αθήναιον
Παρασκευή 1&8, Σάββατο 2 &9 Μαρτίου στις 9μμ
Κυριακή 3 & 10 Μαρτίου στις 8μμ
