THESS-SKG STORIES
Τα αγαπημένα σου τραγούδια μπορούν να χωρέσουν σ’ ένα χαρτάκι που ευλαβικά έχεις συγκεντρώσει και έχεις γράψει χειρόγραφα, για να το ακουμπήσεις πάνω στα χέρια του πιο γνωστού Dj που πέρασε από αυτή την πόλη.
Το πιο σπάνιο, το πιο περίεργο, το πιο απίθανο δεν υπήρχε περίπτωση να μην το βρει. Τότε που δεν υπήρχε youtube, δεν υπήρχαν mp3, IPOD, σκληρός δίσκος και μνήμη flash. Τότε που ένα ακριβό δώρο μπορούσε να είναι ένας δίσκος από το εξωτερικό.
Ο Δημήτρης Ναϊσίδης έχει «μεγαλώσει» γενιές και γενιές και πολλοί από εσάς μπορεί να οφείλετε την ύπαρξή σας σ’ ένα ερωτικό τραγούδι που έγραψε η μαμά σας ή ο μπαμπάς σας σε μια κασέτα. Ένας άνθρωπος που μεγαλώνει μέσα από το σύμπαν της μουσικής και εξελίσσεται μέσα στον χρόνο.
Ποια ήταν η αξία, κύριε Ναϊσίδη, της μουσικής στη δεκαετία του ‘80 και του ‘90 για έναν νέο έφηβο;Τότε ο κόσμος είχε μία από τις καλύτερες ενημερώσεις από τα ραδιόφωνα και τα Clubs. Τώρα τον πυροβολούν τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα με ό,τι αυτά θέλουν, οπότε έχουν μπερδέψει τον έφηβο.
Ποια στάδια εξέλιξης θα βάζατε από τότε μέχρι σήμερα;
Δεν βλέπω στάδια εξέλιξης. Παλιά στα Clubs παίζαμε όλα τα είδη μουσικής και ο κόσμος ήταν στο φόρτε του. Τώρα χάος.
Μια και είστε ένας από τους πρωταγωνιστές της μουσικής επιμέλειας εκδηλώσεων από τότε μέχρι σήμερα, ποια ήταν τα προσόντα ενός καλού Dj τότε και ποια είναι σήμερα;
Δυστυχώς ο σημερινός Dj δεν ψάχνει όπως εμείς οι παλιοί να βρει κάτι διαφορετικό. Ασχολείται μόνο με το youtube και κατάντησαν να παίζουν όλοι τα ίδια τραγούδια και με την ίδια σειρά. Σαν να γυρνάει ένας μουσικός ντελιβεράς με το στικάκι του και να κάνει γύρα σε όλα τα μπαράκια, γιατί Club δεν έχει πια η πόλη μας. Ο νέος Dj πρέπει να ψυχολογεί τι κόσμο έχει το μαγαζί και όχι να παίζει τα διάφορα mix από το youtube. Και λέω εγώ. Αν κλείσει το youtube, τι θα κάνουν τα παιδιά αυτά;
Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο είδος μουσικής;
Είμαι ίσως ένας από τους λίγους Dj που δεν έχω κάποια μουσική προτίμηση. Ίσως αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί μου αρέσουν τα πάντα, για να περνάει καλά και ο κόσμος μαζί μου.
Περιγράψτε μας κάποιες στιγμές που θεωρείτε μοναδικές και χωρίς επιστροφή από τη νύχτα της Θεσσαλονίκης την εποχή του βινυλίου.
Θυμάμαι από το παρελθόν που ο κόσμος ερχόταν στα Club για να τα δώσει όλα. Μπουγέλα, αλευροπόλεμος μέχρι και τουρτοπόλεμο είχαν παίξει στη LAGOUDERA. Σήμερα τίποτα. Ούτε φλερτ υπάρχει σήμερα. Παλιά βάζαμε μερικά slow κομμάτια και μας χειροκροτούσαν, επειδή γινόταν το καμάκι στον χορό. Σήμερα αν βάλεις κάτι τέτοιο, νομίζουν ότι κλείνει το μαγαζί.
Θεωρείτε πως η Θεσσαλονίκη υπήρξε πρωτοπόρος στην εξέλιξη της νυχτερινής διασκέδασης;
Ναι, ήταν η πόλη με τα 17 μεγάλα Club, σούπερ διακοσμημένα, και με τους σούπερ Djs, που δεν ήξερες σε ποιο να πρωτοπάς. Στα πιο πολλά από αυτά είχαν και διαφορετικά ακούσματα μουσικής.
Πώς βλέπετε πλέον την εξέλιξη της παραγωγής μουσικής σε ελληνικό αλλά και διεθνές επίπεδο;
Σήμερα γίναμε Τυνησία. Όλα τα μαγαζιά. Εντάξει, υπάρχουν και λίγα που δεν ακολουθούν αυτή τη μόδα που δε λέει να περιοριστεί. Πλακώνονται όλοι στα τσιφτετέλια που επί μία πενταετία τώρα μας πυροβολούν ανελέητα. Πας για καφέ, τα ίδια, πας σε ρεστοράν, τα ίδια. Δεν μπορεί η πόλη μας να ακούει πέντε καλλιτέχνες εδώ και μια πενταετία. Φτάνει πια. Προχτές πήγα σε ένα μπαρ στο κέντρο. Είχε rock night.Πήγαμε να πιούμε ένα ποτάκι. Εντάξει, έβαλε ο Dj καμιά 7 κομμάτια rock (ας τα πει ο Θεός rock) και μόλις πήγε 12, να σου πάλι τα κούπεπε και μαργαρίτες. ΕΛΕΟΣ! Τι να κάνει ο Dj χωρίς εμπειρία;. Έβαλε στο laptop καμιά δεκαριά ροκάκια, μας κόλλησε μετά στο youtube Greekmix και άντε γεια! Αυτά τα ολίγα, γιατί έχω πάρα πολλά να πω, που θέλει σαλόνι εφημερίδας.
Από το φύλλο της THESSNEWS #42 (25/02/2017-26/02/2017)
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.