ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΠΟΛΥ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ…
Ένας από τους μεγαλύτερους δήμους της Θεσσαλονίκης, πληθυσμιακά και χωροταξικά, ο Εύοσμος, «μεγάλωσε» ακόμη περισσότερο την εποχή του ’90 και μέχρι πριν λίγα χρόνια που η κρίση «χτύπησε» την ανοικοδόμηση και την ανάπτυξη. Ξεπεράστηκε το φράγμα των 120.000 κατοίκων, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν \γειτονιές στον Κουκλουτζά.
Ακόμη και οι «νέοι» κάτοικοι ενσωματώθηκαν στην περιοχή και έγιναν ένα με τους Ευοσμίτες, οι οποίοι τους υποδέχτηκαν και τους αγκάλιασαν όπως υποδέχτηκαν πριν 80-90 χρόνια τους Μικρασιάτες και Πόντιους πρόσφυγες.
Μπορεί οι μονοκατοικίες με τις αυλές και τους στάβλους να γκρεμίστηκαν και στη θέση τους να υψώθηκαν μεγάλες πολυκατοικίες που φαίνονται απρόσωπες, ωστόσο οι άνθρωποι συνεχίζουν να ανταμώνουν στα παγκάκια που βρίσκονται διάσπαρτα στους δρόμους μιας σύγχρονης πλέον πόλης και όχι ενός αγροκτηνοτροφικού χωριού.
Μικρές βουλές, αυτοσχέδιες κάθε πρωί στο κέντρο του Ευόσμου, στη συμβολή των οδών Μεγ. Αλεξάνδρου με 28ης Οκτωβρίου. Από δύο έως και οκτώ ή δέκα ηλικιωμένοι συναντώνται, χωρίς ραντεβού, έξω από τη γωνία που φιλοξενεί το κατάστημα και τα γραφεία του Αγροτικού Αστέρα, της ιστορικής ομάδας του Ευόσμου.
Γύρω- γύρω παλιά και νέα καταστήματα. Όλοι γνωστοί, όλοι μια γειτονιά. Ειδικά τις Τρίτες που γίνεται η λαϊκή αγορά μερικά στενά πιο πάνω, οι καλημέρες και τα νέα δεν σταματούν.
«Το κρεοπωλείο το έχουμε από το 1984, είμαι δεύτερη γενιά», λέει ο Νίκος Μακραντώνης, κάτοικος και επιχειρηματίας της περιοχής. «Θυμάμαι ακόμη τις αυλές και τους στάβλους… Το πρωί λαλούσαν κοκόρια, έτσι ξυπνούσαμε! Και τώρα έχει κάπου έναν κόκορα, τον ακούμε, αλλά είναι ένας. Πιο παλιά είχε ακόμη έναν, αλλά κάποιοι τον φαρμάκωσαν. Γίνανε όλοι της πόλης», λέει χαρακτηριστικά. Αναπολεί την ανεμελιά εκείνων των χρόνων και τη γειτονιά που άλλαξε αλλά δεν χάθηκε.
«Άνοιξα το κομμωτήριο εδώ, πριν 20 χρόνια. Η γειτονιά έχει αλλάξει με την ανοικοδόμηση. Τα μαγαζιά είναι πάντα γεμάτα, έχει πολύ κόσμο, είμαστε στο κέντρο του Ευόσμου», λέει ο Αντώνιος Μανδαλιανός. Αισθάνεται ικανοποίηση, που περνάει τη μέρα του και τη ζωή του στο πιο κεντρικό σημείο και τονίζει ότι υπάρχει γειτονιά και μάλιστα θεωρείται πολύ ζεστή και ανθρώπινη. «Είμαστε όλοι γνωστοί. Μπορεί να υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στην περιοχή σε σχέση ακόμη και πριν δέκα χρόνια και να υπάρχει πολύς καινούριος κόσμος, παρόλα αυτά έχουμε γνωριστεί και χαιρετιόμαστε». Όπως σημειώνει η πιο έντονη διαφορά είναι η κίνηση, «τότε ήμασταν καλά, ήμασταν ήρεμοι, καθόμασταν έξω, ήταν διαφορετικά, τώρα δεν έχει που να παρκάρεις. Δεν είναι ο παλιός Εύοσμος, που ήταν γειτονιά-γειτονιά, είναι πλέον αστικό κέντρο».
Στο όριο της καλημέρας…
«Οι γειτονιές έχουν αλλάξει όλες. Ελάχιστα τα παλιά σπίτια που έχουν μείνει. Ξεκίνησε η αλλαγή με τη μορφολογία, δρόμοι και γειτονιές έχουν αλλάξει», λέει ο Δημήτρης Μεϊμάρογλου, κάτοικος της περιοχής. «Είμαστε στο τελευταίο όριο της καλημέρας με τους παλιούς γείτονες, οι επόμενες γενιές ούτε που θα γνωρίζονται. Είμαστε η τελευταία γενιά της καλημέρας…», σχολιάζει ενώ απολαμβάνει τον πρωινό του καφέ με τους φίλους του, τους γείτονές του σ’ ένα «άτυπο» καθιερωμένο ραντεβού.
«Έχω ζήσει τις όμορφες στιγμές που ήταν ακόμη οι αλάνες και η γειτονιά λειτουργούσε σαν γειτονιά, αυτά έχουν αλλάξει. Ο μόνος τόπος συνεύρεσης για τα νέα παιδιά είναι η πλατεία, ένα απέραντο καφέ. Όσοι ζήσαμε εκείνες τις εποχές τις νοσταλγούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος έγινε κακός, απλά έχει αλλάξει», λέει ο Μπάμπης Κουρκούδιαλος, μουσικός και ιδιοκτήτης ενός από τα πρώτα ωδεία του Ευόσμου.
Καλά παραδείγματα
«Δυστυχώς δεν είναι όπως παλιά, έχει αλλάξει ο Εύοσμος, αλλά παραμένουν κάποια κτίρια που μας θυμίζουν τα παλιά. Το δημοτικό Σχολείο, το γήπεδο του Αγροτικού Αστέρα, ένα μέρος της πλατείας με την εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου… Αυτά μας θυμίζουν τα παλιά. Κατά τ’ άλλα έχουν αλλάξει πολλά . Και ο κόσμος δυστυχώς και η ρυμοτομία. Ευτυχώς γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε εδώ και όλοι οι παλιοί μεταξύ μας έχουμε μια ωραία σχέση, γνωρίζει ο ένας τον άλλον, αλλά και με οι νέοι κάτοικοι ενσωματώθηκαν και αναπτύχθηκαν σχέσεις και φιλίες. Η γειτονιά μεγάλωσε και μάλιστα με πολύ νέο κόσμο που αυτό είναι ευχάριστο. Εμείς οφείλουμε να είμαστε τα καλά παραδείγματα για τους νέους, να αγαπήσουν και αυτοί τον Εύοσμο, γιατί αξίζει. Είναι γοητευτικό να είσαι κάτοικος και επιχειρηματίας εδώ. Μαζί με την περιοχή αναπτυσσόμαστε και εμείς», λέει ο Στέλιος Κωτσούλας, ιδιοκτήτης καφέ.
«Η γειτονιά μας τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει. Έχει εξελιχθεί, έχουν γίνει πολλά και ωραία μαγαζιά. Ο κόσμος βρίσκει τα πάντα στην αγορά του Ευόσμου, δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται στο κέντρο με τις τιμές να είναι καλύτερες εδώ ακόμη και σε επώνυμα προϊόντα. Ευτυχώς, παρά την ανάπτυξη, έχει μείνει η γειτονιά και οι ανθρώπινες σχέσεις, οι καθημερινές. Ευτυχώς, δεν είμαστε απρόσωποι. Πιάνουμε φιλίες και συζητάμε», λέει η Μαρία Λάζου, που διατηρεί κατάστημα με παιδικά παπούτσια τα τελευταία 25 χρόνια στην περιοχή.
Ο κύριος Πλάτων και οι γείτονές του βάζουν στο πρεβάζι έξω από το κατάστημα, κοντά στα γραφεία του Αγροτικού Αστέρα, χαρτόνια και κάθονται, συζητώντας κάθε μέρα για όλα. Κύριο θέμα ο προβληματισμός τους για το μέλλον των παιδιών και των εγγονών τους, χωρίς να λείπουν τα σχόλια και οι απόψεις για τις πολιτικές εξελίξεις, κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Τα σπίτια τους σε απόσταση αναπνοής. Τα χαρτόνια κάτω από τον πλάτανο με τη βρύση, στη συμβολή των οδών Μεγ. Αλεξάνδρου με 28ης Οκτωβρίου στον Εύοσμο, μαρτυρούν το καθημερινό ραντεβού τους, που όταν δεν τους βλέπεις εκεί νιώθεις την απουσία τους. ίσως να είναι η τελευταία εικόνα μιας γειτονιάς που μεγαλώνει, αλλάζει αλλά ευτυχώς ακόμη δεν χάνεται.
Από το φύλλο της THESSNEWS #07 (25-26/06/2016)
