Στο πλαίσιο του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας νερού αλλά και των ευρύτερων νομοθετικών εξελίξεων που αφορούν στη διαχείριση του πολυτιμότερου αγαθού για τη ζωή στον πλανήτη μας, το Γραφείο Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας διοργανώνει μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση.
Αύριο, Τρίτη 21 Μαρτίου, στις 8 το απόγευμα, στον πρώτο όροφο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου, «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» και κατόπιν θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη.
Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ
Καθώς η Ευρώπη δοκιμάζεται από μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά από μια κρίση αξιών, εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ζητούν μια απάντηση σε ένα καίριο ερώτημα: είναι το νερό εμπόρευμα ή ένα ανθρώπινο δικαίωμα; Μέχρι σήμερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση, ενώ αρνείται να αναγνωρίσει το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό, όπως έκανε ο ΟΗΕ το 2010.
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες πόλεις, περιφέρειες και κράτη σε όλο τον κόσμο επαναδημοτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσής τους, απορρίπτοντας ως αποτυχημένο το ιδιωτικό μοντέλο διαχείρισης του νερού που δοκίμασαν για δεκαετίες. Στην Ευρώπη, οι περισσότερες περιπτώσεις τέτοιου τύπου καταγράφηκαν στη Γαλλία, στην έδρα των μεγαλύτερων και ισχυρότερων πολυεθνικών εταιρειών νερού του πλανήτη ενώ εννιά περιπτώσεις καταγράφηκαν στη Γερμανία.
Παρόλο που το Βερολίνο και το Παρίσι επανάκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, πράξη που παρουσιάστηκε εντός συνόρων ως κάτι καλό για το γενικό σύνολο, η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει μέσω της Τρόικας την Ελλάδα, την Πορτογαλία, και την Ιρλανδία, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης. Είναι ένας κοινός όρος που περιλαμβάνεται σε κάθε μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ των χρεωμένων χωρών και των δανειστών τους.
Το «Μέχρι την τελευταία σταγόνα» προβλήθηκε το 2017 στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και ακολουθεί τη ροή του χρήματος και των εταιρικών συμφερόντων σε δεκατρείς πόλεις έξι χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με έναν ιδιαίτερο και εύγλωττο τρόπο, ο δημιουργός του δείχνει πως καθρεφτίζονται οι σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες και η ποιότητα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας μέσα από το το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του νερού.
