ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΑΡΑΚΙΟΥΛΑΧ || karakioulach@gmail.com
Η Αγγελική Νικολούλη αποκαλύπτει στην ThessNews άγνωστες πτυχές της δημοσιογραφικής καριέρα της και εξομολογείται ότι…
Τη σημάδεψαν με όπλο στο πρόσωπο, άφησαν παγιδευμένο αυτοκίνητο έξω από το σπίτι της, την απείλησαν, αυτή όμως συνεχίζει με το ίδιο πάθος και πείσμα όπως τότε που πρωτοξεκίνησε την καριέρα της.
Νεαρή ρεπόρτερ τότε, κατάφερε να πάρει την πρώτη συνέντευξη του «Δράκου» Κυριάκου Παπαχρόνη μέσα στο αστυνομικό τμήμα της Ξάνθης λίγες ώρες μετά τη σύλληψή του. Στην υπόθεση αεροπειρατείας τον Ιούνιο του ‘85 με τους Λιβανέζους αεροπειρατές, ήταν αυτή που αποκάλυψε πώς πέρασαν τα όπλα στο Ελληνικό, κάτι που υπέκρυπτε η ελληνική αστυνομία. Στο σκάνδαλο των υποκλοπών δέχθηκε απειλές για τη ζωή της.
Έκτοτε η «δαιμόνια ρεπόρτερ» μάς καλωσορίζει μέσα από την εκπομπή «Φως στο Τούνελ» εξιχνιάζοντας δεκάδες υποθέσεις με το ερευνητικό μάτι που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, με ενδελεχή έρευνα, πείσμα και αφοσίωση στο δημοσιογραφικό καθήκον.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφερε σε δύσκολη θέση την αστυνομία, καθώς με την επιμονή και το θάρρος της, «ξεσκέπασε» δολοφονίες και έφερε στο φως στοιχεία που είτε αγνοήθηκαν ή δεν συνυπολογίσθηκαν από τις αρμόδιες αρχές.
Στην πολύχρονη καριέρα της, κατάφερε να αγαπηθεί από τον κόσμο αλλά και να γίνει στόχος από εγκληματίες και δολοφόνους, που σαν άλλη «Μις Μαρπλ» αποκάλυψε στοιχεία για τη δράση τους χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος που πολλές φορές την έφερε αντιμέτωπη με κίνδυνο την ίδια τη ζωή της.
Οι πολύκροτες υποθέσεις που έφερε στο φως συγκλόνισαν το πανελλήνιο και δεν είναι τυχαία η επιτυχία των δυο προηγούμενων βιβλίων της, αφού πρόκειται για αληθινές ιστορίες που κατάφερε να εξιχνιάσει μαζί με τους συνεργάτες της.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε το τρίτο της βιβλίο, «Έρωτας Φονιάς», από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Τρία βιβλία, τρεις αληθινές ιστορίες πάθους. Τελικά ο έρωτας είναι φονιάς;
Μπορεί να γίνει αν …λοξοδρομήσει. Μια λεπτή διαχωριστική γραμμή χωρίζει τη λογική από την παράνοια. Το αρρωστημένο πάθος, η ανάγκη για εξουσία και επιβολή, τα όποια βιώματα, μαζί και η ζήλια με τη χειρότερη έννοιά της, μεταμορφώνουν αυτό το σπουδαίο κατά τ’ άλλα συναίσθημα. Μπορεί να μην καταλήξει κάποιος με αυτά τα χαρακτηριστικά σε ένα ειδεχθές έγκλημα, αλλά να φτάσει να «σκοτώνει» την καθημερινότητα του ανθρώπου που λέει ότι αγαπάει. Με ποιον τρόπο; Με τη βία που ασκεί, σωματική και ψυχική.
Το έγκλημα μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον μάς έχει απασχολήσει στο παρελθόν και εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Άντρες συζυγοκτόνοι, γυναίκες δολοφόνοι, μητέρες και πατριοί που φέρονται να έχουν δολοφονήσει το παιδί τους… Τι είναι αυτό που οδηγεί στο έγκλημα;
Ο λαός μας το αποδίδει στην «κακιά ώρα» που θολώνει το μυαλό και οπλίζει το χέρι. Οι ψυχίατροι ψάχνουν στα άδυτα της ψυχής του φονιά και ανάλογα με τα βιώματα και το ψυχολογικό προφίλ του, δίνουν την όποια ερμηνεία τους.
Οι εγκληματολόγοι αναλύουν τον τρόπο δράσης και σε συνδυασμό με το προφίλ του θύματος, βγάζουν την «ταυτότητα» του δολοφόνου. Είναι πολλές και διαφορετικές οι παράμετροι ανάλογα την περίπτωση. Σίγουρα το οικογενειακό περιβάλλον στιγματίζει έναν άνθρωπο, αφού ουσιαστικά πρόκειται για έναν μικρόκοσμο με διαφορετικές προσωπικότητες. Αν το ευάλωτο άτομο βοηθηθεί από τα πρώτα παιδικά του χρόνια και απομακρυνθεί από το άρρωστο περιβάλλον, μπορεί να ισορροπήσει και να μην εξελιχθεί σε ψυχρό εκτελεστή.
Κατά πόσο οι ενδείξεις σε μια έρευνα έχουν επηρεάσει το αποτέλεσμά της, χωρίς να αποδειχθούν; (δεν έχει βρεθεί πτώμα, δεν υπάρχει ομολογία κτλ).
Μιλάτε για ενδείξεις αλλά δεν δίνετε έμφαση στα συνοδά αποδεικτικά στοιχεία, που μπορούν να εδραιώσουν μια κατηγορία δολοφονίας, χωρίς ομολογία και χωρίς να βρεθεί πτώμα. Εάν ένας δολοφόνος σκέφτεται και δρα με ένα σατανικό μυαλό και δεν βρεθούν τα θύματά του, δεν σημαίνει ότι δεν τα σκότωσε. Στην Ελλάδα, ο Άρειος Πάγος έχει αποφανθεί για ανάλογες υποθέσεις και έχουμε καταδίκες δίχως ομολογία και πτώμα. Η πρώτη τέτοια υπόθεση είχε φωτιστεί από το «Τούνελ» και δυστυχώς ακολούθησαν κι άλλες.
Η εμπειρία σας στο αστυνομικό ρεπορτάζ σάς έχει προδώσει ποτέ;
Δεν στηρίζομαι μόνο στην εμπειρία και στη διαίσθηση. Ερευνώ προσεκτικά και βασίζομαι σε στοιχεία και όχι σε απλές πληροφορίες. Δημοσιογραφική έρευνα κάνω, δεν ανήκω στην Αστυνομία. Τα στοιχεία που μπορεί να φωτίσουν μια σκοτεινή ιστορία, τα παραδίδω στην αρμόδια δικαστική Αρχή που με καλεί να τα καταθέσω. Εμφανίζομαι σαν μάρτυρας σε σοβαρές δίκες, αγνοώντας τον όποιο κίνδυνο.
Κατά καιρούς παρατηρούμε ελλιπείς ενέργειες της αστυνομίας στις υποθέσεις τις οποίες καλείται να εξιχνιάσει. Τι πιστεύετε ότι φταίει;
Μπορεί να μην υπάρχει η ανάλογη εμπειρία για να ερευνήσουν κάποιοι νέοι αστυνομικοί μια σοβαρή υπόθεση. Ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου καλούνται να καλύψουν σημαντικά κενά. Μπορεί η Σήμανση να μην κληθεί άμεσα στον τόπο ενός εγκλήματος και να χαθούν πολύτιμα στοιχεία. Είναι μεγάλη συζήτηση.
Στο τελευταίο βιβλίο “Έρωτας φονιάς” δεν έχει βρεθεί το πτώμα, ωστόσο ο θύτης έχει καταδικαστεί. Η εκπομπή “Φως στο Τούνελ” έκανε μια ενδελεχή έρευνα και για αυτήν την υπόθεση. Ποιο ήταν εκείνο το στοιχείο που σας οδήγησε να τη μεταφέρετε και στο αναγνωστικό κοινό;
Το βιβλίο δεν μιλάει μόνο για μια γυναίκα θύμα, αλλά για περισσότερες. Μάρτυρας στο ένα έγκλημα ήταν ένα παιδί που βίωνε την κακοποίηση. Αυτά είναι σοβαρά κοινωνικά μηνύματα, για όλους. Ο δράστης κρυβόταν πίσω από την εξουσία που του έδιναν το χρήμα και ο ναρκισσισμός του και οι γυναίκες πίστευαν τα ωραία του λόγια, νομίζοντας πως είχαν βρει την αγάπη που ζητούσαν. Ενώ ένιωθαν τη βία, δεν αντιδρούσαν ελπίζοντας ότι θα αλλάξει η συμπεριφορά του. Πόσες γυναίκες ανάμεσά μας δεν βιώνουν κάτι ανάλογο;
Μας δίνετε την αίσθηση ότι από την πρώτη στιγμή γνωρίζετε τον θύτη σε μια υπόθεση. Ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό που σας οδηγεί εκεί;
Οι ενδείξεις, η διαίσθηση και οι μικρές λεπτομέρειες που ίσως άλλοι δεν τις δίνουν σημασία.
Πώς διαχειρίζεστε τα εγκλήματα στην προσωπική σας ζωή; Σας επηρεάζουν στην καθημερινότητα;
Σίγουρα. Άνθρωπος είμαι και κουβαλάω τις υποθέσεις αυτές στην καθημερινότητά μου γιατί με επηρεάζουν βαθιά.
Είστε μια δυναμική γυναίκα. Έχετε φοβηθεί ποτέ; Έχετε δεχθεί ποτέ απειλές; Πώς το αντιμετωπίσατε;
Αυτά είναι γνωστά από το παρελθόν και δεν θέλω να μένω στις απειλές και τους κινδύνους που αντιμετώπισα ρισκάροντας ακόμα και τη ζωή μου, για να φέρω εις πέρας μια έρευνα. Προχωρώ μπροστά χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.
Υπάρχουν ανεξιχνίαστες υποθέσεις για την Αγγελική;
Yπάρχουν όχι τόσο για την Αγγελική, όσο για τους συγγενείς που πόνεσαν και δεν πήραν ποτέ απάντηση. Το ίδιο ισχύει και για τις μικρές κοινωνίες, που έμειναν με το ερώτημα και τον φόβο μήπως ο δράστης που παραμένει ασύλληπτος ξαναχτυπήσει.
Στο βιβλίο σας, αισθάνομαι και την ευαισθησία και την τόλμη και το πείσμα σας για την υπόθεση. Έχει τίμημα όλο αυτό;
Όλα έχουν ένα τίμημα στη ζωή. Έχω αποδεχθεί αυτό που κάνω, γιατί με ενδιαφέρει, το αγαπάω και παλεύω γι’ αυτό.
Υπήρξε ποτέ στιγμή που μετά την ενασχόλησή σ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ των εγκλημάτων είπατε στον εαυτό σας «Φτάνει, τώρα θέλω να ξεκουραστώ»;
Δεν είμαι φτιαγμένη από σίδερο. Εννοείται πως έρχονται στιγμές που κουράζομαι και αγανακτώ, αλλά πάλι γυρνάω στην έρευνα. Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Ποια υπόθεση σας έχει συγκλονίσει περισσότερο; Και ποια είναι αυτή που αν και δεν έχει εξιχνιαστεί, θα θέλατε να τη φέρετε εις πέρας, ακόμα και αν έχουν περάσει χρόνια;
Στα είκοσι ένα χρόνια προβολής του «Τούνελ» είναι πάρα πολλές οι υποθέσεις που ξεχώρισαν, γιατί ήταν συγκλονιστικές και μας επηρέασαν όλους βαθιά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη μία και μοναδική. Η μητέρα στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης είναι μια υπόθεση που θα ήθελα κάποια στιγμή να βγει από το σκοτάδι στο φως, όπως και πολλές άλλες.
Το αναγνωστικό κοινό (πέρα από το τηλεοπτικό) σας αγαπάει. Πώς ξεκίνησε η ιδέα να γράψετε το πρώτο βιβλίο «Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου»; Ήταν η υπόθεση το έναυσμα ή μια δική σας ανάγκη;
Και τα δύο. Ο αναγνώστης βρίσκει και μεταφυσικά στοιχεία και αναρωτιέται αν είναι αληθινά τα περιστατικά. Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι δεν υπάρχει σε αυτό το βιβλίο ίχνος μυθοπλασίας. Περιγράφονται όλα όπως τα έζησα.
Πότε να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο;
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τρίτο μου βιβλίο. Να φορτίσω τις μπαταρίες μου και θα επανέλθω με μια ακόμη ιδιαίτερη υπόθεση.
Από το φύλλο της THESSNEWS #39 (04/02/2017-05/02/2017)
