THESS-SKG STORIES
Είναι η μυρωδιά των παιδικών σου χρόνων, είναι όλες οι φορές που ταξίδεψες με το αεροπλάνο και μια σακούλα τσουρέκια στα χέρια, είναι όλες σου οι μνήμες, η Αριστοτέλους με Τσιμισκή γωνία, που κάθε φορά που περνάς από μπροστά σού μαγεύει το μυαλό…
Τα αρώματα ενεργοποιούν όλες σου τις αισθήσεις. Υπάρχει ένα μαγικό εργοστάσιο, όπως αυτό των παραμυθιών, μυρίζει σοκολάτα και ψημένο ζυμάρι, ο Παύλος Τερκενλής κρατάει το κλειδί και αποκαλύπτει τη μαγική συνταγή: «Το συναίσθημα»!
Από το 1925 η οικογένεια στη Θεσσαλονίκη, στη δουλειά. Εσείς μεγαλώσατε με αυτές τις μυρωδιές;
Εγώ πλέον δεν το μυρίζω αυτό, έχουν εθιστεί τα αισθητήριά μου. Μου λένε βέβαια ότι μυρίζει και χαίρομαι ιδιαίτερα.
Κάθε φορά που θα έρθει κάποιος στη Θεσσαλονίκη ένα από τα πράγματα που θέλει να κάνει είναι να πάρει τσουρέκι από τον Τερκενλή. Το ίδιο και οι ντόπιοι. Το ονειρευόσασταν έτσι;
Εγώ εκείνο που είχα ονειρευτεί ήταν η πρόκληση του να συνεχίσω την οικογενειακή επιχείρηση. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα, με την έννοια ότι διαδέχεσαι κάποιον που είναι ήδη γνωστός και επιτυχημένος στον χώρο του. Αναλαμβάνεις λοιπόν και ο πήχης είναι ήδη ψηλά. Είχα την ευτυχία – ατυχία να παραλάβω την επιχείρηση σε μια περίοδο που δεν ήταν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Ατυχία, γιατί δεν ήταν σε καλή κατάσταση και ήταν ένα επιχειρηματικό πρόβλημα, καλή συγκυρία όμως, γιατί είχα το περιθώριο να το βελτιώσω.
Μία αδυναμία είναι και μια μεγάλη ευκαιρία ταυτόχρονα. Είναι πιο εύκολο να βελτιώσεις μια αδυναμία και να κάνεις μια αρνητική κατάσταση ευκαιρία… Έπειτα η αγάπη για το αντικείμενο. Από μικρός στα εργαστήρια, αρχίζεις και «κολλάς» το μικρόβιο της δημιουργίας, η πρόκληση να τα καταφέρω, να κάνω κάτι για την οικογενειακή παράδοση, αργότερα πιο «ζεστά», γιατί με την ανταπόκριση αρχίζεις και το βλέπεις συναισθηματικά. Ποτέ όμως δεν έχω βάλει ποσοτικούς στόχους. Ούτε προσωπικά ούτε επαγγελματικά. Με ενδιαφέρει αυτοί που θα φάνε να είναι ικανοποιημένοι και να ξανάρθουν. Να είμαστε σωστοί και κάθε μέρα καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε.
Ποια είναι η επιτυχημένη μυστική συνταγή τελικά;
Η επιτυχημένη συνταγή είναι αυτό που κάνεις πρώτα απ’ όλα να το αγαπάς. Να σου αρέσει να το ζεις και να το μοιράζεσαι. Να σου δίνει συναισθήματα. Τα περισσότερα συναισθήματα είναι αντανακλάσεις. Γεννιούνται με αντανάκλαση των συναισθημάτων που γεννιούνται στους διπλανούς σου. Η χαρά των άλλων σε ευχαριστεί και σου δίνει κουράγιο. Και μόνος μπορεί να ζεις συναισθήματα, αλλά η λέξη συναίσθημα θέλει δύο. Αλλιώς θα ήταν σκέτο αίσθημα. Θέλει δύο πλευρές λοιπόν. Και φυσικά να έχεις και αρχές σε ό,τι κάνεις. Τα υλικά πρέπει να είναι τα καλύτερα. Να βρούμε ό,τι καλύτερο υπάρχει. Δεν έχει νόημα να αλλάξουμε τις συνταγές μας, για να κερδίσουμε μισό ή ένα ευρώ.
Στην κρίση βέβαια παθαίνουμε αυτό που παθαίνουν όλοι. Αναγκαστικά αγοράζεις υλικά και βρίσκεις πρώτες ύλες από εκεί που είναι διαθέσιμες.
Ο κόσμος το εκτιμάει αυτό.
Το τελευταίο ευχάριστο είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Με όλα αυτά που περνάει, είναι θετικός να πληρώσει, για να πάρει μια μικρή απόλαυση. Κάποτε απευθυνόταν σε όλους, δυστυχώς τώρα αρκετοί δεν μπορούν… Γι’ αυτό και εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε τιμές χαμηλά, κάνουμε μικρότερα προϊόντα, να είναι προσιτά. Όλα τα υπόλοιπα είναι δύσκολα. Οι άνθρωποι έχουν θέματα και έτσι αυξάνει και η ευθύνη. Όταν ο άλλος θυσιάζει ένα ποσό του ημερομισθίου του για να πάρει ένα γλυκό, αυξάνει την ευθύνη μας. Εφόσον έρθει σε εμάς, εμείς οφείλουμε να είμαστε ακόμα πιο συνειδητά εκεί, για να τον ικανοποιήσουμε. Και με την ποιότητα και με την εξυπηρέτηση.
Κρατάω τη μυρωδιά που δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα χαρτί και εύχομαι σε λίγα χρόνια να είναι τα πράγματα καλύτερα για όλους.
Για όλους. Και είναι σημαντικό να καταλάβουν και οι ίδιοι οι άνθρωποί μας, οι συνεργάτες, τη σπουδαιότητα όχι απλά του να έχεις έναν μισθό και μια δουλειά που την κρατάς με αξιοπρέπεια, αλλά να καταλάβουν ότι ο κόσμος από εσένα περιμένει κάτι. Δεν κάνεις μια δουλειά απλώς. Κάνεις ένα λειτούργημα. Ο άλλος θα έρθει σε σένα, γιατί θέλει να πάρει συναισθήματα. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις «στεγνά». Δουλειά η οποία μεταφέρει συναίσθημα δεν μπορεί να γίνει χωρίς αγάπη και συμμετοχή…
Από το φύλλο της THESSNEWS #34 (30/12/2016-01/01/2017)
THESS-SKG STORIES
Είναι η μυρωδιά των παιδικών σου χρόνων, είναι όλες οι φορές που ταξίδεψες με το αεροπλάνο και μια σακούλα τσουρέκια στα χέρια, είναι όλες σου οι μνήμες, η Αριστοτέλους με Τσιμισκή γωνία, που κάθε φορά που περνάς από μπροστά σού μαγεύει το μυαλό…
Τα αρώματα ενεργοποιούν όλες σου τις αισθήσεις. Υπάρχει ένα μαγικό εργοστάσιο, όπως αυτό των παραμυθιών, μυρίζει σοκολάτα και ψημένο ζυμάρι, ο Παύλος Τερκενλής κρατάει το κλειδί και αποκαλύπτει τη μαγική συνταγή: «Το συναίσθημα»!
Από το 1925 η οικογένεια στη Θεσσαλονίκη, στη δουλειά. Εσείς μεγαλώσατε με αυτές τις μυρωδιές;
Εγώ πλέον δεν το μυρίζω αυτό, έχουν εθιστεί τα αισθητήριά μου. Μου λένε βέβαια ότι μυρίζει και χαίρομαι ιδιαίτερα.
Κάθε φορά που θα έρθει κάποιος στη Θεσσαλονίκη ένα από τα πράγματα που θέλει να κάνει είναι να πάρει τσουρέκι από τον Τερκενλή. Το ίδιο και οι ντόπιοι. Το ονειρευόσασταν έτσι;
Εγώ εκείνο που είχα ονειρευτεί ήταν η πρόκληση του να συνεχίσω την οικογενειακή επιχείρηση. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα, με την έννοια ότι διαδέχεσαι κάποιον που είναι ήδη γνωστός και επιτυχημένος στον χώρο του. Αναλαμβάνεις λοιπόν και ο πήχης είναι ήδη ψηλά. Είχα την ευτυχία – ατυχία να παραλάβω την επιχείρηση σε μια περίοδο που δεν ήταν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Ατυχία, γιατί δεν ήταν σε καλή κατάσταση και ήταν ένα επιχειρηματικό πρόβλημα, καλή συγκυρία όμως, γιατί είχα το περιθώριο να το βελτιώσω.
Μία αδυναμία είναι και μια μεγάλη ευκαιρία ταυτόχρονα. Είναι πιο εύκολο να βελτιώσεις μια αδυναμία και να κάνεις μια αρνητική κατάσταση ευκαιρία… Έπειτα η αγάπη για το αντικείμενο. Από μικρός στα εργαστήρια, αρχίζεις και «κολλάς» το μικρόβιο της δημιουργίας, η πρόκληση να τα καταφέρω, να κάνω κάτι για την οικογενειακή παράδοση, αργότερα πιο «ζεστά», γιατί με την ανταπόκριση αρχίζεις και το βλέπεις συναισθηματικά. Ποτέ όμως δεν έχω βάλει ποσοτικούς στόχους. Ούτε προσωπικά ούτε επαγγελματικά. Με ενδιαφέρει αυτοί που θα φάνε να είναι ικανοποιημένοι και να ξανάρθουν. Να είμαστε σωστοί και κάθε μέρα καλύτεροι σε αυτό που κάνουμε.
Ποια είναι η επιτυχημένη μυστική συνταγή τελικά;
Η επιτυχημένη συνταγή είναι αυτό που κάνεις πρώτα απ’ όλα να το αγαπάς. Να σου αρέσει να το ζεις και να το μοιράζεσαι. Να σου δίνει συναισθήματα. Τα περισσότερα συναισθήματα είναι αντανακλάσεις. Γεννιούνται με αντανάκλαση των συναισθημάτων που γεννιούνται στους διπλανούς σου. Η χαρά των άλλων σε ευχαριστεί και σου δίνει κουράγιο. Και μόνος μπορεί να ζεις συναισθήματα, αλλά η λέξη συναίσθημα θέλει δύο. Αλλιώς θα ήταν σκέτο αίσθημα. Θέλει δύο πλευρές λοιπόν. Και φυσικά να έχεις και αρχές σε ό,τι κάνεις. Τα υλικά πρέπει να είναι τα καλύτερα. Να βρούμε ό,τι καλύτερο υπάρχει. Δεν έχει νόημα να αλλάξουμε τις συνταγές μας, για να κερδίσουμε μισό ή ένα ευρώ.
Στην κρίση βέβαια παθαίνουμε αυτό που παθαίνουν όλοι. Αναγκαστικά αγοράζεις υλικά και βρίσκεις πρώτες ύλες από εκεί που είναι διαθέσιμες.
Ο κόσμος το εκτιμάει αυτό.
Το τελευταίο ευχάριστο είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Με όλα αυτά που περνάει, είναι θετικός να πληρώσει, για να πάρει μια μικρή απόλαυση. Κάποτε απευθυνόταν σε όλους, δυστυχώς τώρα αρκετοί δεν μπορούν… Γι’ αυτό και εμείς προσπαθούμε να κρατήσουμε τιμές χαμηλά, κάνουμε μικρότερα προϊόντα, να είναι προσιτά. Όλα τα υπόλοιπα είναι δύσκολα. Οι άνθρωποι έχουν θέματα και έτσι αυξάνει και η ευθύνη. Όταν ο άλλος θυσιάζει ένα ποσό του ημερομισθίου του για να πάρει ένα γλυκό, αυξάνει την ευθύνη μας. Εφόσον έρθει σε εμάς, εμείς οφείλουμε να είμαστε ακόμα πιο συνειδητά εκεί, για να τον ικανοποιήσουμε. Και με την ποιότητα και με την εξυπηρέτηση.
Κρατάω τη μυρωδιά που δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε ένα χαρτί και εύχομαι σε λίγα χρόνια να είναι τα πράγματα καλύτερα για όλους.
Για όλους. Και είναι σημαντικό να καταλάβουν και οι ίδιοι οι άνθρωποί μας, οι συνεργάτες, τη σπουδαιότητα όχι απλά του να έχεις έναν μισθό και μια δουλειά που την κρατάς με αξιοπρέπεια, αλλά να καταλάβουν ότι ο κόσμος από εσένα περιμένει κάτι. Δεν κάνεις μια δουλειά απλώς. Κάνεις ένα λειτούργημα. Ο άλλος θα έρθει σε σένα, γιατί θέλει να πάρει συναισθήματα. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις «στεγνά». Δουλειά η οποία μεταφέρει συναίσθημα δεν μπορεί να γίνει χωρίς αγάπη και συμμετοχή…
Από το φύλλο της THESSNEWS #34 (30/12/2016-01/01/2017)
