THESSNEWS
Βιβλιοπαρουσίαση του νέου βιβλίου του Γ. Καραμπελιά, Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς Η υπέρβαση, στην Θεσσαλονίκη
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά «Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς: Η Υπέρβαση» από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις το Κίνημα Άρδην διοργανώνει πολιτική εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016, με θέμα Πέραν της αριστεράς και της δεξιάς, ένα νέο όραμα για τον Ελληνισμό.
Στην εκδήλωση θα μιλήσουν, ο συγγραφέας και επικεφαλής του Κινήματος Άρδην Γιώργος Καραμπελιάς, ο Θανάσης Τζιούμπας (οικονομολόγος), ο Γιώργος Ρακκάς (πολιτικός επιστήμονας) και θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο κινηματοθέατρο Αλέξανδρος (Εθνικής Αμύνης 1). Ώρα έναρξης: 7:30 μ.μ.
Στο πλαίσιο της βιβλιοπαρουσίασης και της πολιτικής εκδήλωσης ο συγγραφέας μίλησε στη ThessNews.
Μιλήστε μας για την ανάγκη από την οποία δημιουργήθηκε το βιβλίο σας.
Καθώς το εκκρεμές μετακινείται από τη Δύση στην Ανατολή, μετέωροι στη ρωγμή των δύο κόσμων, φτάσαμε σε μια κρίση καθολική: δημογραφική, γεωπολιτική, πολιτική, πνευματική. Η Δύση μας αποδέχεται ως παρίες, ενώ η ισλαμική Ανατολή μας απειλεί με εξαφάνιση.
Για την καταστροφή ευθύνονται αποφασιστικά και οι τρεις πυλώνες της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, η Δεξιά, η Αριστερά. Με τον Σύριζα, η Αριστερά παράλληλα με την κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας ολοκληρώνει την εκχώρηση της δημόσιας οικονομίας, την αποσύνθεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μεταβολή της χώρας σε αποικία.
Έτσι, ενενήντα πέντε χρόνια μετά το 1922, οδηγούμαστε στο σημείο μηδέν, κινδυνεύουμε με ιστορική εξαφάνιση. Γι’ αυτό και η γενικευμένη εθνική κατάθλιψη. Στα επόμενα χρόνια, είτε θα πάψουμε να υπάρχουμε ως ανεξάρτητο έθνος είτε θα ξεπεράσουμε τον «καημό της ρωμιοσύνης», επιτέλους ελεύθεροι και αυτεξούσιοι.
Τονίζετε στην επιτακτική ανάγκη «να υπερβούμε τον καημό της ρωμιοσύνης». Προτείνετε «έναν εκσυγχρονισμό βασισμένο στη δική μας παράδοση». Πως μπορεί να πραγματοποιηθεί αυτό το όραμα;
Μετά το Συνέδριο της Βιέννης το 1816, ένας Αυστριακός ταγματάρχης, σε έκθεση του στον Μέττερνιχ, αναφέρεται στον Καποδίστρια:
Η Ελλάς πρέπει κατά τον Καποδίστριαν να κηρυχθή ομοφώνως χώρα αφιερωμένη αποκλειστικώς και μόνον εις τα επιστήμας και την διαφώτισιν του ανθρωπίνου γένους… Κειμένη μεταξύ Ασίας και Ευρώπης ευκόλως θα κατανοή η Ελλάς το νόημα της μυστικοπαθούς ζωής της Ανατολής, ενώ από την άλλην πλευράν θα δέχεται το εκλεπτυσμένον πνεύμα των Ευρωπαίων, δημιουργούσα κατ’ αυτόν τον τρόπον μίαν δι’ ολόκληρον την ανθρωπότητα σωτήριον ισορροπίαν .
Σήμερα τίθεται και πάλι επιτακτικά, και ίσως για τελευταία φορά, το ζήτημα της μεταβολής μας σε έναν πολιτισμικό κινητήρα ανάλογο με το όραμα του Καποδίστρια, με τον «εκσυγχρονισμό της παράδοσης».
Επί παραδείγματι, μια Διεθνής Φιλοσοφική Σχολή στην πατρίδα του Αριστοτέλη, στα Στάγειρα. Ένα κέντρο ολιστικής ιατρικής στην Ιπποκρατική Κω· ένα Ορθόδοξο Διεθνές Πανεπιστήμιο, συνδεδεμένο με το Άγιο Όρος στη Θεσσαλονίκη· στα Αμπελάκια για τη συνεταιριστική ιδέα· στην Ύδρα ή τον Πειραιά για τη ναυτοσύνη, για τη ναυπηγική στην Ερμούπολη, για την οικολογική αρχιτεκτονική στα Ζαγοροχώρια κ.ο.κ.
Αυτά προϋποθέτουν την ανάδειξη της παιδείας σε κύρια μέριμνα του κράτους, ενώ στην παραγωγή, το κέντρο βάρους πέφτει σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ειδίκευσης και όχι σε φτηνά προϊόντα με εισαγόμενο ανειδίκευτο εργατικό προσωπικό.
Προτάσεις ρεαλιστικές, χωρίς τεράστιες δαπάνες, πριν καν το τέλος των μνημονίων. Απαιτείται μόνο μια Πολιτιστική Επανάσταση, ενάντια στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που καθίσταται κυρίαρχο μετά το 1922 και ακυρώνει κάθε μεγάλη συλλογική προσπάθεια.
Ο λαός «καθημαγμένος από τη Δεξιά και προδομένος από την Αριστερά είναι υποχρεωμένος να απορρίψει τα ναρκωτικά και τις αυταπάτες του» γράφετε. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει καθαρό μυαλό για ενδοσκόπηση και πλήρη συνειδητοποίηση της κατάστασης, ωστόσο. Είμαστε σε θέση, λέτε;
Ελπίζω πως η ελληνική κοινωνία μετά την εθνομηδενιστική αριστερά, που ο ιστορικός της κύκλος τελειώνει, δεν θα πέσει στο αντίθετο άκρο της φασιστικής εθνοκαπηλίας. Η ελληνική κοινωνία, στην ιστορική της μνήμη, έχει ήδη αποθηκεύσει το προηγούμενο της δικτατορίας, έτσι ώστε να βγει, από την εποχή του πολιτικού μηδενισμού και του εθνομηδενισμού, προς έναν τρίτο, συνθετικό δρόμο πατριωτισμού, οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και ελευθερίας. Κυριολεκτικώς, πέρα από την Αριστερά και τη Δεξιά.
