Άρθρο για το ThessNews.gr, του Κώστα Δαφνομήλη, μέλους ΔΣ ΣΕΤΗΠ Θεσσαλονίκης.
Λίγες ώρες μένουν για την μάχη της 24ωρης πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας των εργατικών σωματείων ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά. Είναι ώρες που οι εργαζόμενοι συλλογίζονται, ζυγίζουν τις επιλογές τους και αποφασίζουν αν θα ενώσουν την φωνή τους με τους συναδέλφους τους απεργούς ή αν θα αφήσουν την πίεση της εργοδοσίας να στριμώξει τις ανάγκες τους στο …μπατζετ της κάθε εταιρείας.
Τα ταξικά συνδικάτα, αυτά που βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων και τα βάζουν με θεούς και δαίμονες για να πιστέψει ο εργαζόμενος στη δύναμη του και να διεκδικήσει μια καλύτερη δουλειά, μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτόν και την οικογένεια του, γνωρίζουν ότι η πίεση από την εργοδοσία, έρχεται με διάφορους τρόπους μέσα στην επιχείρηση, το εργοστάσιο ακόμα και έξω απ’ αυτό.
Ταυτόχρονα, γνωρίζουν όμως ότι ο εργαζόμενος έχει πολλούς λόγους για να συγκρουστεί με τον εργοδότη του και να απεργήσει την Πέμπτη 10/6 αφού με την απεργία:
Θα δώσει την πιο καθαρή απάντηση στην κυβέρνηση, τον υπουργό Εργασίας και τους πραγματικούς εργοδότες τους, τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν παίρνει διορθώσεις παρά μόνο καταργείται. Ότι δε δέχεται να γίνει σκλάβος στον 21ο αιώνα να δουλεύει, όποτε, όσο και για όσο θέλει κάθε φορά ο εργοδότης του, πότε “ενεργά” πότε “ανενεργά” αλλά σε κάθε περίπτωση χωρίς να αποζημειώνεται καν για τις υπερωρίες που δουλεύει παρά μόνο με υποσχέσεις για …ρεπό σε βάθος 6μήνου. Ότι δε δέχεται η οικογενειακή του ζωή, ο χρόνος που θα βλέπει τα παιδιά του να “διευθετείται” από τον εκάστοτε εργοδότη με κριτήρια την “ανταγωνιστικότητα”, την “βιωσιμότητα”, δηλαδή την κερδοφορία κάθε επιχείρησης.
Θα δείξει ότι δεν ψαρώνει στο …καρότο της κυβέρνησης περί ανάπτυξης που έρχεται μέσω του ταμείου ανάκαμψης και των δισεκατομμυρίων που θα χαριστούν στο μεγάλο κεφάλαιο αφού έχει πείρα από την προηγούμενη κρίση-ανάκαμψη που όχι μόνο δεν είδε το εισόδημα του να επιστρέφει στα προ κρίσης επίπεδα αλλά να μειώνεται για να “βάλει πλάτη ώστε να μην κινδύνεψει η ανάκαμψη” των κερδών τους. Αλλά, επίσης γνωρίζει ότι όπου ακούει “επενδύσεις” αυτές γίνονται με “επιδοτήσεις” και “φοροαπαλλαγές” που θα βγούν από τη δική του τσέπη για να δημιουργηθεί “φιλοεπενδυτικό κλίμα”.
Θα δώσει στο αφεντικό του και σε κάθε αφεντικό που πλουτίζει στις πλάτες των εργαζομένων να καταλάβει ότι δεν βολεύεται ούτε με τη σημερινή, ούτε με την αυριανή αλλά ούτε και με τη χθεσινή κατάσταση στη ζωή του και δε φοβάται να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, τα δικαιώματα του οργανωμένα μέσα από το σωματείο του επιχειρησιακό και κλαδικό, την σωματειακή επιτροπή, την επιτροπή αγώνα εργαζομένων με συζήτηση με τους συναδέλφους του στη Γενική Συνέλευση, στη σύσκεψη, στη δουλειά. Εκεί που ο καθένας συνειδητοποιεί ότι τα προβλήματα είναι κοινά και κοινός είναι ο αντίπαλος που τα δημιουργεί. Εκεί που οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν τη δύναμη της οργάνωσης, του αγώνα, της αλληλεγγύης, της δυνατότητας να αντιπαλέψουν κάθε εργοδότη και να επιβάλλουν τα αιτήματα που αντιστοιχούν στις σύγχρονες ανάγκες τους. Έτσι θα πει λοιπόν, όχι στα νέα εμπόδια που βάζει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης στην απεργία, τη ζωή, τη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων.
Θα δώσει ελπίδα και κουράγιο σε αυτόν τον “κανένα” που “δεν κινητοποιείται” να σπάσει το φόβο του, να πάρει θάρρος και να συγκρουστεί με το αφεντικό σε αυτή τη μάχη αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο τη δύναμη και το όπλο που έχει ο εργαζόμενος στα χέρια του, την απεργία αλλά και γιατί παλιές και νέες κυβερνήσεις χέρι – χέρι με το ΣΕΒ και άλλες εργοδοτικές ενώσεις έχουν βαλθεί να την καταργήσουν. Θα δώσει νέα δυναμική στην πάλη για τους αγώνες στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση αλλά και συνολικά ενάντια στα βάρβαρα σχέδια κυβέρνησης – κεφαλαίου.
Θα βάλει στη συζήτηση όχι μόνο την κατάργηση του νομοσχεδίου – εκτρώματος κόβοντας την όρεξη και τα “σάλια” των εργοδοτικών ενώσεων που ήδη τρέχουν για την εφαρμογή του αλλά και την κατάργηση όλων των αντεργατικών μέτρων και νόμων που ψηφίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια των μνημονίων στο όνομα της ανάκαμψης της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και ομίλων. Θα βάλει στη συζήτηση, τα πραγματικά προοδευτικά αιτήματα σήμερα που συναντάει κάνεις στα πλαίσια πάλης των ταξικών σωματείων για μείωση του εργάσιμου χρόνου με αυξήσεις στους μισθούς, για 7ωρο – 5ημερο – 35ωρο, Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόσβαση στον πολιτισμό και αθλητισμό, στην ξεκούραση, στις διακοπές και την αναψυχή.
Τις ώρες που απομένουν οι εργαζόμενοι βρίσκουμε κουράγιο στα συνδικάτα μας, πλάι στους συναδέλφους μας που φωνάζουν δυνατά:
Το νομοσχέδιο – έκτρωμα δεν διορθώνεται! Πάρτε το πίσω!
Στις 10 Ιούνη απεργούμε μαζικά!
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 π.μ. στο Άγαλμα Βενιζέλου!
