Ο ΠΑΟΚ γνώρισε την ήττα από τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου, όχι επειδή ήταν κατώτερος του αντιπάλου του (ίσα ίσα ήταν καλύτερος στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα), αλλά εξαιτίας μια διαιτητικής απόφασης (ή και δυο αποφάσεων). Αυτή είναι η πραγματικότητα και θα τα αναλύσω όσο περισσότερο μπορώ σε ένα κάπως long read κείμενο…
Τι ανάλυση για τον αγώνα μπορεί να γίνει όταν λαμβάνονται τέτοιες αποφάσεις από διαιτητές δήθεν έμπειρους όπως ο Ματέου Λαόθ. Θα γράψω κάποια πράγματα με πιο κρύο μυαλό για τον Ισπανό και αρκετά περισσότερα για τα αγωνιστικά και την επόμενη μέρα στον ΠΑΟΚ. Ξεκινάμε από τον τουλάχιστον ύποπτο Λαόθ.
Έχουμε και λέμε. Φάνηκε από την αρχή του αγώνα ότι ο Ισπανός είχε έναν συγκεκριμένο σκοπό. Με δυο “επιστημονικές” κινήσεις καταφέρνει να “απενεργοποιήσει” τους δυο χαφ από τους τρεις χαφ του ΠΑΟΚ. Την ίδια στιγμή που ο Παλάσιος για παράδειγμα έχει κάνει πέντε φάουλ στο πρώτο μέρος χωρίς να δει ποτέ κάρτα.
Όλα αυτά πριν το πέναλτι. Σε εκείνη την φαση ξεκαθάρισε το τοπίο ότι η… δουλειά συμπεριελάμβανε και τον VAR μέσα. Δείχνει άουτ ο Λαόθ αρχικά που ειναι κοντά στην φάση, αλλά ξαφνικά ο VAR τον καλεί να δει μια φάση που αμφιβάλλω ακόμα και αν ο Αλαφούζος θα έδινε πέναλτι.
Αυτό που καθιστά όμως ακόμα πιο ύποπτο τον Λαόθ και δείχνει πλάνο, είναι η φάση που δεν αποβάλλει τον Αουγκούστο. Πως γίνεται αυτό; Ενώ θα μπορούσε να αποβάλλει ακόμα και με απευθείας κόκκινη τον Αουγκούστο, ο Ισπανός τον κρατάει στο ματς για να δείξει ότι και ο ΠΑΟΚ ευνοήθηκε από αποφάσεις του. Και αυτό έγινε γιατί κατάλαβε στο ημίχρονο ότι έχει κάνει το ματς μπάχαλο με τις αποφάσεις του από τα όσα συνέβησαν στα αποδυτήρια.
Το επιστέγασμα του ότι υπήρχε άψογη “συνεργασία” της διαιτητικής ομάδας για να “σπρώξουν” τον Παναθηναϊκό προς το Κύπελλο ήταν στην φάση του Μιτρίτσα. Μάλλον η ευαισθησία του Ισπανού VAR εξαντλήθηκε στην φάση του 32ου λεπτού και στην συνέχεια έγινε… άτεγκτος. Το μαρκάρισμα του Χουάνκαρ δηλαδή ήταν νόμιμο και του Βιεϊρίνια στον Γκατσίνοβιτς παράνομο; Ενδιαφέρουσα προσέγγιση…
Δεν αναφέρω άλλα για την διαιτησία του τελικού που έκανε ότι μπορούσε για να πάει το Κύπελλο στον Παναθηναϊκό. Όποιος είδε όλο το παιχνίδι και δεν είναι Παναθηναϊκός ή άσχετος με το άθλημα κατάλαβε καλά τι έγινε.
Πάμε στα αγωνιστικά τώρα. Ο ΠΑΟΚ έχασε από μια ομάδα που δεν έκανε τελική στην εστία σε 90 και βάλε λεπτά στον αγώνα, αντιθέτως οι παίκτες του Λουτσέσκου έχασαν τουλάχιστον πέντε κλασικές ευκαιρίες για να σκοράρουν. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν ένα κάτι σαν μονότερμα και όμως η μπάλα δεν αντάμειψε τον Δικέφαλο όχι απλά για την προσπάθεια του στο ματς, αλλά σε όλη την σεζόν.
Τι έφταιξε και δεν μπήκε από την αρχή ο ΠΑΟΚ στο ματς όπως έγινε στο δεύτερο ημίχρονο; Δεν μου αρέσει να γίνομαι μετά Χριστόν προφήτης όπως αρκετοί εκεί έξω, ωστόσο για το κακό μπάσιμο στο παιχνίδι, φέρει ευθύνη ο Ράζβαν Λουτσέσκου.
Από την Τετάρτη και μετά ο Ρουμάνος κόουτς δοκίμαζε ένα σχήμα με Μπίσεσβαρ επιτελικό και Ελ Καντουρι αριστερά, αλλά το Σάββατο το πρωί λίγες ώρες πριν το ματς άλλαξε απόφαση και επέλεξε Σοάρες στο “10” και Μπίσεσβαρ αριστερά. Ίσως να μην μάθουμε και ποτέ γιατί αποφάσισε κάτι τέτοιο.
Επίσης ήταν φανερό ότι ο Βιεϊρίνια δεν ήταν έτοιμος να παίξει σε τέτοιου είδους παιχνίδι για 90 λεπτά, κάτι που συζητήθηκε εντός ομάδας την εβδομάδα πριν τον τελικό, ωστόσο ο Λουτσέσκου “πόνταρε” στην εμπειρία του αρχηγού. Ούτε αυτό του βγήκε.
Όταν είσαι μεγάλη ομάδα δεν υπάρχει το “δεν πειράζει” σε ήττα, πόσο μάλλον αν μιλάμε για έναν τελικό. Φυσικά και πειράζει, αλλά ο ΠΑΟΚ οφείλει να μάθει από τα λάθη του φέτος για να μην έχει και η επόμενη σεζόν αρνητικό πρόσημο όπως αυτή που τελείωσε το Σάββατο το βράδυ. Είναι μια πραγματικότητα ότι η σεζόν παρά τις συγκινήσεις και την πορεία στην Ευρώπη, θεωρείται (και είναι) αποτυχημένη.
Τα πραγματικά δύσκολα αρχίζουν τώρα όμως για τον ΠΑΟΚ γιατί ο σχεδιασμός δεν θα πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση ίδιος ή ανάλογος με τον περσινό. Αν θέλουν στον ΠΑΟΚ να είναι πραγματικά ανταγωνιστικοί και να διεκδικήσουν τους τίτλους εντός συνόρων, ξεπερνώντας και εμπόδια τύπου Λαόθ, πρέπει να ενισχύσουν την ομάδα με παίκτες ποιότητας.
Πλέον το μπαλάκι περνάει στο γήπεδο του Ζοσέ Μπότο, της διοίκησης και του Ράζβαν Λουτσέσκου που καλούνται να πάρουν κομβικές αποφάσεις για την νέα σεζόν. Βάζω μέσα και την διοίκηση στο κάδρο, γιατί αν όχι επιβάλλεται, χρειάζεται να γίνει μια ακόμα γενναία επένδυση ο Ιβάν Σαββίδης για να θωρακιστεί του ρόστερ και να δούμε έναν διαφορετικό ΠΑΟΚ την νέα σεζόν. Ιδού η Ρόδος, ιδού και… ο σχεδιασμός.
Υ.Γ : Ο τόπος της ησυχίας μπορεί να γίνει το ορμητήριο του καθενός. Το στρατηγείο που θα σχεδιαστούν οι μάχες. Όση ώρα και αν διαρκούν οι στιγμές της ησυχίας θα είναι βάλσαμο. Θα αναγεννηθούν τα θέλω μέσα από τις στάχτες που θαφτήκαν στις στιγμές της απόγνωσης. Θα μπουν προτεραιότητες και θα γίνει νέα εσωτερική αναδόμηση. Ποιος δεν χρειάζεται αυτή την αναδόμηση μέσα του;
